Hou me vast van hans münstermann


1.

- Aan de kaft zie je een vrouw in het zwart wit die voor zich uit staart het past wel in het verhaal want dat loopt ook droevig en laat je ook wel is voor je uit staren. De afbeelding zegt al dat in het verhaal de hoofdpersoon een vrouw is. Ik vind dat de lezer dat wel al van tevoren mag weten, de grijze tinten geven ook aan dat het niet een heel blij boek is maar eerder droevig en een beetje zielig.

- Het gaat over een jonge student die is gefasineerd door haar leraar, ze heeft door dat hij zijn prive leven geheim wil houden en daar wil zelda wel meer over weten. Ze gaat dus op onderzoek uit en komt steeds meer te weten over hem. Dit heeft overgens gevolgen voor haar eigen leven. Op een gegeven moment komt ze erachter dat haar leraar verliefd is op iemand maar het niet durft te laten zien.

- Mijn verwachtingen over dit boek zijn dat het een spannend verhaal is over een vrouw die er alles aan doet om te weten te komen wat haar docent geheim houd. En dat er ondertussen natuurlijk veel meer gebeurt maar dat ze toch vol blijft houden en te weten wil komen wat er nou met die docent aan de hand is. Ik verwacht dus dat dit een boek is met een heel erg meeslepend verhaal waarbij je door wil blijven lezen tot je erachter bent wat er met die docent aan de hand is.

- Ik heb dit boek gekozen omdat de titel me het meest aansprak en omdat ik wel graag wou lezen wat er in dit verhaal gebeurde. Want ik vind dit soort boeken niet zo leuk en ik wou toch maar is een boek uit deze genre kiezen waarbij deze me het meeste aansprak.













2. Hans Münstermann



- Ik had nog nooit over deze schrijver gehoord, ook omdat ik denk ik niet zijn soort boeken lees en die me verder ook niet zoveel boeien. Want ik zelf lees het liefste boeken waarbij je je fantasie veel moet gebruiken moet voor je te kunnen zien hoe het verhaal loopt. Met dit boek is dat niet echt het verhaal want er gebeuren niet dingen die niet kunnen gebeuren of dingen die niet bestaan dus heb je je fantasie ook niet echt nodig.

- Lutgardus Johannes (Hans) Münsterman in geboren op 16 juni 1947 in Arnhem en is een nederlandse schrijver. Hij is gaan schrijven vanaf 1992 en is tot heden nog bezig met het schrijven van literaire romans. In 2006 won hij met “De Bekoring”, het vijde boek uit de reeks, de AKO Literatuurprijs. Het viel op dat hij met datzelfde boek stond genomineerd op de shortlist in 2006 van de Gouden Doerian, en dat was de prijs voor de slechtste Nederlandse litaire roman. In 2011 heeft hij nog de literatuur prijs gewonnen voor de roman “ik kom je halen als het zomer is”. Verder heeft hij de boeken geschreven: No flash in 1992, De laatste Nederlandse man in 1993, Korte historie van het Nederlandse volk in 1995, Bozoc in 2001, Het gelukkige jaar 1940 in 2000, Je moet niet denken dat ik altijd bij je blijf in 2001, cerificaat van echtheid in 2003, De hitlerkus in 2004, De bekoring in 2006, Land zonder Sarah in 2008, ik kom je halen als het zomer is in 2010 en hou me vast in 2012

- Als ik een gesprek met hem zou hebben zou ik hem graag de vraag willen stellen: “waar haal je de inspiratie vandaag om leuke romans te schrijven, want romans zijn over het algemeen saai en ik zou totaal geen inspiratie ervoor hebben.” Ook omdat romans altijd langdradig en saai zijn waar niet echt veel in gebeurt en waar ook niet echt veel spanning nog verder in zit. Maar toch heeft hij in dit boek er best wel veel spanning en emotie in gekregen wat ik zelf erg knap vindt.

3.



- Ik ben ongeveer 3 weken geleden begonnen met het lezen van dit boek en heb langzaam in me vrije tijd dit gelezen, soms heeft me moeder ook stukjes samen met me gelezen omdat ik dyslectie heb en nu zo heel goed kan lezen. Dus als we een stukje wat sneller wouden lezen las me moeder het voor me voor en las ik mee in het boek.

- Er kwam een emotie bij me op dat het een dochter is zonder een goede vader. Dat raakte me zelf erg omdat ik thuis ook veel problemen heb waarbij me vader ook een grote rol speelt. Ik heb niet echt contact meer met me vader en dat kun je ook in het boek goed terug lezen.

- In het begin van het boek vond ik het nog niet echt zo leuk totdat ik mezelf er een beetje in terug vond en dat ik mezelf er ook een beetje mee kon omschrijven. Dat gebeurde rond hoofdstuk 2.

- Het mooiste deel van het boek vond ik rond blz. 190 daar zie je ook de titel van het boek sterk terug er is daar een whanhopige poging om contact te krijgen met haar vader oftewel de docent matussek. Ze smeekt of hij zijn hart wil stelen en ze is op dat moment op het station in woerden. Maar hij wil haar niet erkennen als zijn kind terwijl ze in een brief heeft gezien dat Naomi, de ex van matussek, de moeder van Zelda is. Het was eigenlijk de bedoeling dat ze geadopteerd zou worden maar de moeder, naomi haakte op het laatste moment af. Zelda wil het recht op een echte vader hebben. Ze wil vast gehouden worden door haar vader, zoals een vader dat bij haar dochter doet.

- Het taalgebruik in dit boek is normaal, niet heel ouderwets maar ook niet heel modern. Het is dus niet moeilijk om te volgen en het komt over als een gewone tekst

- Ik zou dit boek zeker aanraden aan andere mensen ook omdat veel mensen zo’n situatie niet hebben meegemaakt en in dit boek toch wel goed kunnen lezen hoe dat precies gaat. En zou je ook beter kunnen inleven bij iemand die in het echte leven zich met zo’n situatie bezig houdt.